Ukończyłabyś w wigilię Wigilii 55 lat. Przekroczyłabyś próg drugiej młodości. Czytalibyśmy kolejne odcinki wspomnień Florentyny i towarzyszylibyśmy Stasiulkowi. Cieszyłby Cię dodruk książki A za mojej pamięci. Wyszperałabyś w szpargałach niejedną dobrą nowinę o Nowem. Patrzymy do góry, jak płyną grudniowe chmury, może z jednej z nich patrzysz na nas z góry. Daj znak Szneko, Ośmiocyfrowa....Danko, wirtualna mieszkanko miasteczka nad Wisłą i Mątawą. Zapalamy znicze na znak pamięci [*] [*] [*] i czytamy rubajatę Omara Chajjama: Świat istnieć będzie, gdy już nas nie będzie, gdy ani imienia ani śladu po nas nie będzie. Niczego nie ubyło, że niegdyś nas nie było i gdy nas nie będzie też tak samo będzie. Pamiętając o Tobie, widzimy nas przyszłych, gdy dołączymy, by spoglądać z chmury.... [*] [*] [*]